ThermiVa - Nietrzymanie moczu

Prawidłowe trzymanie moczu zależy od wielu mechanizmów. Wpływ na ten proces mają przede wszystkim trzy elementy. Pierwszy to mechanizm podporowy cewki moczowej zależny od prawidłowego napięcia powięzi cewkowo-łonowej. Drugi zależny jest od prawidłowego napięcia zwieracza cewki moczowej. Natomiast trzeci związany jest z odpowiednią wrażliwością mięśnia budującego ścianę pęcherza moczowego odpowiedzialnego za prawidłowe jego rozciągnięcie, które ma na celu pomieszczenie odpowiedniej objętości moczu. Po impulsie nerwowym informującym o wypełnieniu pęcherza mięsień ten kurczy się i w efekcie opróżnia pęcherz, czyli powoduje oddawanie moczu.

Ten złożony proces w każdym z opisanych punktów może być uszkodzony. Rozluźnienie powięzi cewkowo-łonowej wraz z rozciągnięciem mięśni dna miednicy może dać niewystarczającą podporę dla cewki i powodować popuszczanie moczu przy kaszlu kichaniu, skokach lub bieganiu, znane jako wysiłkowe nietrzymanie moczu.
Również osłabienie mechanizmu zwieracza wewnętrznego cewki związane z rozluźnieniem i zwiotczeniem mięśni lub jego przestrzeni jamistych da podobny, nieprzyjemny efekt popuszczania moczu. Z kolei zwiększenie reaktywności zakończeń nerwowych w mięśniu wypieraczu pęcherza moczowego w wyniku zabiegów operacyjnych, urazowych porodów, zapaleń śródmiąższowych czy uszkodzeń popromiennych lub w wyniku zmian pomenopauzalnych doprowadza do objawów „pęcherza nadreaktywnego” takich jak częstomocz czy nagła i niepohamowana potrzeba oddania moczu.
Wszystkie te wyżej wymienione stany wymagają, przy wyraźnym ich nasileniu, leczenia bądź operacyjnego (wysiłkowe nietrzymanie moczu) bądź farmakologicznego (pęcherz nadreaktywny).

Pozostaje jednak znaczna grupa kobiet, która posiada opisywane dolegliwości lecz w stopniu, w którym kwalifikowanie ich do leczenia operacyjnego z użyciem materiałów syntetycznych takich jak siatki czy taśmy jest wyraźnie przedwczesne. Są również osoby, które posiadają przeciwskazania do leczenia operacyjnego lub po prostu nie chcą się jemu poddać. Dotyczy to również leczenia farmakologicznego, kiedy to efekty uboczne stosowanych leków przewyższają oczekiwany ich efekt leczniczy. Należy tu wspomnieć również o pacjentkach, które z powodu towarzyszących schorzeń (np. cukrzyca) lub przebytych terapii (np. radioterapia lub przebyte operacje z przyczyn onkologicznych) będą znacznie narażone na zaburzenia gojenia ran pooperacyjnych lub powstawanie erozji tkanki w miejscu implantacji taśmy czy siatki.

Rozwiązaniem tych problemów może być zastosowanie radiofrekwencji przy użyciu urządzenia TermiVa.
Mechanizm działania leczniczego w tym przypadku opiera się na obkurczaniu powięzi łonowo-cewkowej i wzmocnieniu jej przez stymulację do produkcji większej ilości włokiem kolagenowych, co w połączeniu ze wzmocnieniem mięśni przez ich ćwiczenie powoduje wyraźnie lepszą podporę dla cewki moczowej. Fale radiowe również mają działanie gojące i regenerujące dla włókien mięśniowych (w innych lokalizacjach wykorzystuje się je np. przy urazach sportowych), co dodatkowo wspomaga efekt obkurczenia w/w elementów podtrzymujących. Pobudzenie do lepszego ukrwienia tkanek oprócz ścian pochwy również obejmuje okolice zwieracza cewki moczowej uszczelniając ten mechanizm utrzymania moczu. Natomiast działanie regenerujące radiofrekwencji na jednostki mięśniowo-nerwowe (włókna mięśniowe i zakończenia nerwowe odbierające impulsy i stymulujące do skurczu mięśnie) mogą w wyraźny sposób zmniejszyć nagłą i trudną do opanowania potrzebę oddania moczu, co uwolnić może od ciągłego rozglądania się za pobliską toaletą.